Հրաժեշտ… «Ծիծեռնակաբոյն» կրթօճախին

«ՀԱՅՐԵՆԻՔ» (խմբագրական)

Վերջին ամիսներուն «To be, or not to be?» («Ըլլա՞լ թէ չըլլալ») կացութիւնը ստեղծուած էր, Մասաչուսէցի Լեքսինկթըն շրջանի Հայ Քոյրերու «Ծիծեռնակաբոյն» Վարժարանէն ներս:
«Պիտի փակուի՞ն դռները, թէ ոչ» հարցադրումները կը կրկնուէին եւ աւելի յաճախակիօրէն: Վերջին քանի մը տարիներուն, սովորութիւն դարձած էր այս անստոյգ գոյավիճակը:
Տուայտանքով, քանի մը գթասիրտ անձնաւորութիւններէ եւ հիմնարկներէ նիւթական օժանդակութիւն ստանալով, կարելի եղած էր աւարտել վերջին քանի մը տարեշրջանները:
Սակայն այս անգամ, կարելի չեղաւ այդ առժամեայ կացութիւնը՝ ad hoc իրավիճակը տարի մը եւս երկարաձգել:

Թէ ի՞նչ էին դրդապատճառները: Գաղութի պարպո՞ւմ թէ անտարբերութիւն:

Յստակ էր թէ աշակերտներուն թիւը հետզհետէ պակսած էր, այնքան մը որ սկսած էր լրջօրէն ազդել կրթօճախին մակարդակին եւ անմիջական դպրոցական կեանքին վրայ:

Դեռ գրեթէ երէկ էր, երբ Անարատ Յղութեան Հայ Քոյրերու Միաբանութենէն ժամանած, քոյր Ալֆոնսա Պետրոսեան 1979-ին Ուաթըրթունի մէջ մանկամսուր մը հիմնեց: Մեծ յաջողութիւն արձանագրելով, քոյր Պետրոսեան շուտով մտայղացումը ունեցաւ նախակրթարան մը հիմնելու, երազ մը որ շուտով իրականացաւ 1982-ին եւ դեռ աւելին, «Ծիծեռնակաբոյն»ը շարունակեց իր սլացքը բանալով նաեւ միջնակարգի բաժին:

Այսպէս, 1963-էն ի վեր Ֆիլատելֆիոյ մէջ գործող Հայ Քոյրերու Վարժարանի կողքին, Ա.Մ.Ն. Արեւելեան շրջանէն ներս, Մասաչուսէցն ալ օժտուած էր նմանօրինակ կրթօճախով մը:

Այսպէս երեսուն տարի իբրեւ հայկական կրթօճախ ծառայելէ ետք, պիտի փակուին հաստատութեան մը դռները:

Դեռ դասարաններէն թէ անմիջական մուտքերէն ու անցքերէն ներս, պատերուն թէ գրասեղաններուն վրայ «թարմ» են Մեսրոպաշունչ լեզուով գրութիւնները: Փոշիածածկ պիտի ըլլան այդ այբուբենները: Սուգի մէջ ենք բոլորս…գաղութէն ներս: Աշակերտ, ծնողք, ուսուցիչ, պատասխանատու …հասարակ հայորդի:

Հունձք մը հայթայթած էր այս կրթօճախը, որուն աւարտականները այսօր յաջողակ երիտասարդներ են թէ՛ անձնական եւ թէ՛ ազգային կեանքէն ներս: Բազմաթիւ են անոնք «Ծիծեռնակաբոյն» աւարտած են եւ ցայսօր կը ծառայեն գաղութի ազգային զանազան հիմնարկներէն ներս:

Օգոստոս 2015, Լեքսինկթըն… 20 Փելհամ Ռոտ…: Հիանալի տեսարան, լաւապէս կահաւորուած դպրոցական իսկական համալիր, իր զանազան ենթակառոյցներով: Հոն, պիտի մնայ յիշողութիւն մը…Ղազարոս Աղայեանի մէկ իւրայատուկ «Յիշողութիւն»ը.-

Ծիծեռնակը բոյն էր շինում,

Ե՛ւ շինում էր , եւ՛ երգում,

Ամէն մի շիւղ կպցնելիս՝

Իր հին բոյնն էր յիշում:

Յուզիչ եւ ընդվզեցուցիչ հրաժեշտ մը…դպրոցական վերամուտի սեմին:

«Հայրենիք» (խմբագրական), 17 Օգոստոս 2015