February 10, 2014

Դաստիարակը մեռաւ, բայց ոչ` դաստիարակութիւնը

ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ


Մարդկային ծնունդը ընդհանրապէս ուրախութեամբ ընկալուած է: Նոյնը չէ պարագան կեանքի աւարտին` մահուան: Եթէ առաջինը նոր աշխարհ գալու վիճակն է` կեանք մը սկսելու, երկր...որդը` մնաք բարովի եւ վերջնական բաժանումի… Նոյն կեանքի երկու հակադիր կողմերու իրավիճակն է, որ պէտք է ընդունիլ ինչպէս որ է…:
Կարեւորը այն է, որ կայ ծնունդին եւ մահուան միջեւ ինկող եւ այդ երկուքը զիրար կապող ու ամբողջացնող մասը…: Անկախ ապրուած կեանքի օրերէն եւ քանակէն, այդ ապրուած մասն է, որ տեղ մը նշանակութիւն կու տայ անհատին կեանքին, բայց նաեւ կը ձգէ դրոշմ եւ ժառանգ` գալիք օրերուն կեանքը շարունակողներուն` անհատ թէ հաւաքականութիւն: